Psalm 119
Cytamy wót kšasnosći słowa Bóžego w psalmje 119: „Twójo słowo jo mójeje nogi swěśałko a swětło na mójej sćažce (נֵר־לְרַגְלִי דְבָרֶךָ וְאוֹר לִנִיבָתִי).“Ps 119,105* Ako kuždycka štucka w tom psalmje ta sada njejo śěžko rozměś. Dietrich Bonhoeffer jo notěrował, až psalm 119 jo jomu wjelgin luby. Weto jo pśiwdał, až tekst móžo cytarjeju wobuza byś dłujkosći a jadnakosći dla. Ceły psalm jo ze 176 weršami tak dłujki, až lěbda móžomy jen cytaś na mše. Město togo jo Bonhoeffer pórucył, až cytamy pómałku a śicho sćerpnje słowo pó słowje, sadu pó saźe. Tak móžomy póznaś, až pózdatne wóspjetowanja pópisuju pśecej zasej tu jadnu wěc: lubosć k słowje Bóžemu. Ako ta lubosć njama žednogo kóńca, teke słowa póznaśa njamaju. Wóni kśě nas pśewóźowaś pśez cełe žywjenje.
Koncentrěrujmy se – ako Bonhoeffer jo pórucył – na jadnučke gronko: „Twójo słowo jo mójeje nogi swěśałko”. W hebrejskem originalu jo prědne słowko נֵר, což jo lampa, swěśałko, laterna, abo swěcka w nocy. W jězyku Biblije jo Bog sam měnjony: Wón nam swěśi w śamnosći. Tu Bóžu lampu mamy rozměś ako swěśałko za nogu, aby namakali pšawu drogu a njetrětoli se pó jśmě.
Charakteristiski za psalmy jo poetiske wóspjetowanje. Kužde wugronjenje se wobkšuśujo abo wariěrujo hyšći raz z drugimi słowami. Z tym, až smy słyšali, až Bóže słowo jo naša lampa we jśmě, słyšymy pótom, až Bog jo našo swětło na wšyknych našych drogach. W originalu njestoj jadnorje droga דֶּרֶךְ, ale poetiska warianta נְתִיבָה, kótaruž móžomy pśełožyś ako puś abo sćažka. To móžo pópisaś realnu drogu, pó kótarejž źomy, abo powšyknje našo cełe žywjenje a wobchadanje. Na žywjeńskej droze mamy se orientěrowaś na Bóže słowo, na jogo kazń. Wótergi to nam wjelgin śěžko padnjo. Mamy se za mudrjejše. Cesto njerozmějomy, až Bóže kazni njejsu pominajuce a pórokujuce, ale naša wěrna droga k wulichowanjeju a k strowjeju. W lisće na swójogo kmótśika jo Dietrich Bonhoeffer citěrował z Bibliskich knigłow pśisłowow: „Pšawego droga swěśi se ak swětło, kenž górjej źo a pśecej pśiběra až na połdnjo.”Pśisł 4,18
Zwisk mjazy swětłom (אוֹר), našeju žywjeńskeju sćažku (נְתִיבָה) a Bóžym słowom (דֵבֵר to jo תּוֹרָה) jo za nas kśesćijanow dany w Jezusu Kristusu. Pó ewangeliju swětego Jana Jezus groni: „Ja som swětło togo swěta, chtož za mnu źo, ten njebuźo chójźiś we śamnosći, ale změjo swětło žywjenja.“Jan 8,12
Módlimy se:
Zmilny Bog, twóje słowo jo cesto lažko rozměś. Ty nam groniš, co wót nas wócakajoš. Daj, až dowěru do twójeje kazni namakajomy a až w twójom swětle naša noga se njewobsunjo na našej sćažce. אָמֵן
Bóže słowo w serbskem rozgłosu RBB na 18. njeźelu pó swětej Tšojosći, 2020-10-11.
*Serbski pśełožk wót Ps 119,105 se orientěrujo na: M. Buber, F. Rosenzweig: Das Alte Testament. 1929.
Bibliske citaty pó: Biblija abo to zełe Sswėte Pißmo Starego a Nowego Teʃtamenta, do ßerʃkeje rėzy pcheʃtawjone, wot nowotki pilṅe pʃcheglėdane a pʃcheporėżane. Hala: Kanʃtein (1868).
Libotka 