Wšykno pismo jo wót Boga zapódane a wužytne k wucbje, k pówucenju, k pólěpšowanju, k wótkubłanju w pšawdosći. (2 Tim 3,16)
Mjertyn Luther jo sformulěrował ako jědrowu sadu reformacije, až swěte pismo jo jadnučke žrědło a norma kśesćijańskeje wěry (łatyński sola scriptura). Pśeśiwo pśegnawanej interpretaciji, až Biblija dajo pó słowje absolutnu wěrnosć, dejmy se wuwědobniś, až bibliske knigły same su nastali w dłujkem procesu tradicijow a až njejsu padnuli z njebja. Z nimi se dajo nawězaś na wšake cłowjeske nazgónjenja z Bogom pó lěttysacach, aby nam switało, co žywjenje na se ma. W tom zmysłu móžomy rozměś Bibliju ako Bóže słowo, na kótarež musymy słuchaś pśecej znowa a kenž dejmy zjadnośiś z našymi nazgónjenjami. Biblija njejo jadnore Bóže wuzjawjenje, ale pósrědnijo cłowjeske znankstwo wót togo, w rěcy znamjenjow a pśirownosćow, kenž su charakteristiske za cas jich nastaśa. Biblija njepowěda žednu pśirodowědnu rěc, ale ma metaforisku rěc wobrazow. Wót bibliskeje rěcy płaśi, až wobraze njedeje se měś pó słowje, howac wěra se pśewobrośijo do pśiwěry. Tejerownosći pak wobraze se njedeje wótpokazaś, dokulaž wobraze su, howac rozym zanjeroźijo do suchego racionalizma. Źinsajšny problem z bibliskimi wobrazami jo, až lěbda su wót wšogo zachopjeńka k rozměśeju. Pominaju kompetentnu interpretaciju z dosegajucymi pśedznaśami. Ale Bibliju njamóžomy swójowólnje wukłasć, musymy se orientěrowaś pó jeje nutśikownem měritku. Toś to srjejźišćo swětego pisma jo Luther wuzwignuł: To njejo nic drugego ako pósołstwo Jezusa Kristusa. Z ewangeliumom, z teju dobreju powěsću Jezusa, ako wuchadnišćo kśesćijańskeje wěry móžomy se derje orientěrowaś, teke młogi cerkwinski rozsud kritizěrowaś a samo jadnu abo drugu wónaku pasažu Biblije pšawje zarědowaś. Bibliske teksty njepópisuju wědomnostne fakty, ale je wułožuju, aby pósrědnili esencu cłowjeskeje eksistence. Cytanje Bóžego słowa w Bibliji jo ako pśeswětlowanje swójskeje duše. Dejali to pómałku a z wobmyslowanim gótowaś, aby ten wužytk měli, kenž górjejcne gronko mjaseca pódajo. Gaž chwataš pó góli, njewiźiš ptaški a zwěrjeta. Gaž wzejoš se cas a kradu glědaš, jich rědnosć se pokažo.
Hartmut S. Leipner, Bóže słowo w Nowem Casniku 2024-02-15
Libotka 