Bibliske cytanje
Naša rěc jo až do źinsa žywa wót rědnych rěcnych wobrotow z Biblije. „Swěte pismo jo kaž zelko; šym dlej šurujoš, śim wěcej wónja.” – tak jo to wugroniła fararka Johanna Melchiorowa njedawno w prjatkowanju w Nimskej cerkwi. W bibliskem krejzu „Rozmějoš, což lazujoš?” smy se wopytali zanuriś do serbskeje Biblije a wukopaś žedne pótajmnosći. Cytaś móžo kuždy sam, ale rozměśe źo jano z rozpokazowanim.
Swět wobrazow Biblije jo wjelgin bogaty. Móžomy wopisaś cełu biografiju w tych wobrazach, na pśikład tak:
Babka pokažo na pórodnej staciji to rowno wót šnorki wótwězane góle, kenž jo nage ako Hadam. Lěc buźo něga mudre ako Salomon abo pócne ako Josep – chto wě? Móžo byś, až z njogo buźo skeptikaŕ abo njewěrjecy Tomaš. Zawěsće změjo raz dobre case, gaž se cujo ako we raju. Ale móžo teke byś, až mamonu słužy, tak dłujko až jo zasej chudy ako Lacarus. W tych ryjnych lětach se slědk póžeda za tymi egyptojskimi měsowymi gjarncami.[2. knigły Mojzasa 16, 3] Ale njepśiwuknjo a wóstanjo głupy a swójeje głowy ako wósoł Bileama.[4. knigły Mojzasa 22, 21] Wěc a wěcej se wuwija k rědnemu njedarnikoju ako krydnjo jadnu Hiobowu powěsć pó drugej. Wón pak se njepowdajo. Njewótnamakajo se ze swójim kjablom a zaganja se wót Pontiusa k Pilatusoju. Priwatne wěcy teke njejsu k lěpšemu. Jogo žeńska, kótaraž stoj kaž solowy słup,[1. knigły Mojzasa 19, 26] jomu wšednje ewangelij rozkładujo, dokulaž pla njeju jo Sodom a Gomora. Weto se žycy, tak stary bywaś ako Metuzalah. A gaž raz něźi tak daloko buźo, wón se naźeja zwarnowany byś kaž w Abrahamowem klinje.
Biblija njewulicujo žedne bajki. Rozměśe njejo lažko, teke nic w jasnych pasažach. Swěte pismo ma historiski horicont wobrazow, kenž teke w modernem abo nacasnem pśełožku widobny njejo. Wóstanjo wšuźi spěrate. Jaden pśikład dajo psalm 23, kenž jo zazdaśim derje znaty:
Ten Kněz jo mój pastyŕ; mě njebuźo nic brachowaś.
Wón paso mě na zelenej łuce a wjeźo mě k fryšnej wóźe.
Wón hochłoźijo móju dušu; wón wjeźo mě na pšawej droze swójogo mjenja dla.
A lěcrownož ja chójźim we śamnem dole, ga njebójm se žedneje njegluki; pśeto ty sy stawnje pśi mnjo, twój kij a pótykac troštujotej mě.
Ty pśigótujoš mě blido spóromje mójich winikow. Ty žałbujoš móju głowu z wólejom a nalejoš mě połno.
Dobroś a zmilnosć mě pśewóźijotej cas žywjenja, a ja wóstanu we Knězowej wjažy nimjernje.
Lěc to jo k rozměśu, jo wótwisne wót našych znaśow a wobstojnosćow žywjenja. Nic jano idyliski wobraz šaparja jo nam w źinsajšnem industrielnem wobswěśe cuzy. Co ga groni žałbowański wólej, dobroś a zmilnosć? Kak móžom wóstaś we Knězowej wjažy, wót kótarejež se hynźi twarźi, až ma wjele bydlenjow? [Jan 14, 2] Źo ga cu ja wóstaś a bydliś – we dobrej abo we spańskej śpě, snaź lubjej w kuchni?
Pśistup k Bibliji njejo móžne wót samego. Wobraz, až Biblija jo ako zele, abo ako zelowa zagrodka, se mě wjelgin spódoba. Musymy nawuknuś, aby póznali bogatosć a wjelerakosć, šmek a gójecu móc. Kuždy ma swóju nejžlubšu wěrcu, abo swój nejžlubšy bibliski citat. Kśěśa su wšake. Se wě, dajo teke górke zelka, młoge samo k jěźi njejsu. Zwětšego jo to tak, gaž zele šurujoš, se pokažo aroma a wužytk. Ako se njamóžom pśedstajiś kwjerlowane kulki mimo wóni zelow, jo Biblija za mnjo stawna inspiracija a wěrca žywjenja.
Bóže słowo na sedymnastej njeźeli pó swětej Tšojosći w serbskem rozgłosu RBB, 2016-10-08.
Bibliske citaty pó: Biblija abo to zełe Sswėte Pißmo Starego a Nowego Teſtamenta, do ßerſkeje rėzy pſcheſtawjone, wot nowotki pilṅe pſcheglėdane a pſcheporėżane. Hala: Kanſtein (1868).
Libotka 